Johanna

Johanna een meisje van zeventien jaren,
dat was er zo'n aardig ding.
Maar zij had op het gebied van de liefde,
totaal geen erva-ring.
Ze was een aardig meisje,
bedrijvig als een hen.
Zij diende bij een gegoede familie,
als meisje voor halve da-gen.

Toen is in haar leven de liefde gekomen,
van heinde en van ver.
Het was een arme schoenlappersjongen,
die stonk naar je-ne-ver.
Hij had zijn laatste centjes
aan borrels neergeteld
en eiste toen om z'n schuld te betalen,
van 't meisje al haar spaar-geld.

Toen zij hem dat niet wilde geven,
dreigd' hij haar met zijn els.
En stal uit de kast der gegoede familie,
zes zilveren eet-le-pels.
Maar toen de misdaad uitkwam,
verdacht men 't arme wicht.
Met schande beladen werd zij ontslagen,
al was ze ook on-schul-dig.

Zij kon de schande niet langer verdragen
en zette een mes in haar vel.
Zij sneed zich compleet in twee hal-le-ve delen,
het bloed spoot ten he-mel.
Daar lagen nu twee delen,
tesamen slechts één lijk.
De vrijer die naar het lichaam kwam kijken,
die bibberde vre-se-lijk.

Hij kon z'n misdaad niet langer verhelen,
men sloot hem op in een hok.
En daar de galg toevallig bezet was,
stierf hij op het hak-blok.
Weet u de moraal is, van dit zo schone vers?
Ga altijd heel braaf en deugdzaam door 't leven,
maar hoedt u voor schoen-lap-pers!