Suzanne

We zitten samen in de kamer
en de stereo staat zacht.
Ik denk nu gaat 't gebeuren,
hierop heb ik zolang gewacht.
Niemand in huis, de deur op slot,
mijn avond kan niet meer kapot!

Refrein:
Suzanne, Suzanne, Suzanne,
ik ben stapelgek op jou!

Ik leg mijn arm om haar schouders,
streel haar zachtjes door haar haar.
'k Kan het bijna niet geloven,
voorzichtig kussen wij elkaar.
En opeens gaat de telefoon,
een vriendelijke stem,
aan de andere kant van de lijn,
verontschuldigt zich voor
het verkeerd verbonden zijn.
En ik denk bij mezelf:
“Waarom nu, waarom ik, waarom?!”

Refrein

Ik Ga maar weer opnieuw beginnen,
ik zoen haar teder in haar nek.
Maar de hartstocht is verdwenen
en ze reageert zo gek.
Ze vraagt of er nog cola is
en ik denk: “Nu is het mis!”

Refrein

We zitten nog steeds in de kamer,
met de stereo op tien.
't Zal nu wel niet meer gebeuren,
dus ik hou 't voor gezien.
Ze zegt: “Ik denk dat ik maar ga.”
Ze zegt: “Tot ziens!” en ik zeg: “Ja...”